Η σχέση του ανθρώπου με τον Θεό είναι βαθιά, προσωπική και μοναδική. Δεν στηρίζεται μόνο στη γνώση, ούτε μόνο στην τυπική συμμετοχή σε θρησκευτικές πράξεις. Στηρίζεται στην πίστη και την εμπιστοσύνη. Αυτά τα δύο στοιχεία είναι που ανοίγουν τον δρόμο για μια ζωντανή σχέση με τον Δημιουργό. Μέσα από αυτά, ο άνθρωπος δεν νιώθει απλώς ότι πιστεύει — νιώθει ότι πλησιάζει τον Θεό, ότι Τον συναντά.
Τι είναι η πίστη;
Η πίστη είναι η εσωτερική βεβαιότητα για την παρουσία και την αγάπη του Θεού, ακόμη και όταν δεν υπάρχουν αποδείξεις ή λογικές εξηγήσεις. Όπως λέει η Προς Εβραίους Επιστολή:
«Πίστις ἐστὶν ἐλπιζομένων ὑπόστασις, πραγμάτων ἔλεγχος οὐ βλεπομένων» (Εβρ. 11,1).
Η πίστη είναι εμπιστοσύνη χωρίς απαίτηση για εξηγήσεις, είναι παράδοση. Δεν σημαίνει αφέλεια, αλλά επιλογή συνειδητή να στηριχτείς στον Θεό, ακόμα κι όταν όλα γύρω δείχνουν αβέβαια.
Η εμπιστοσύνη γεννά εγγύτητα
Η εμπιστοσύνη στον Θεό είναι κάτι ακόμη βαθύτερο. Δεν είναι απλώς πίστη ότι υπάρχει. Είναι πίστη ότι είναι κοντά σου, ότι σε καθοδηγεί, ότι ενεργεί μέσα στην καθημερινότητά σου.
Όταν κάποιος εμπιστεύεται τον Θεό:
Αφήνει πίσω τον φόβο του ελέγχου
Δεν αγχώνεται για το αύριο
Δεν παραλύει από τις δυσκολίες
Ξέρει ότι ό,τι κι αν συμβεί, δεν είναι μόνος
Αυτή η εμπιστοσύνη σε οδηγεί σε βαθύτερη προσευχή, σε πιο γνήσια σχέση. Είναι σαν να λες: «Δεν καταλαβαίνω, αλλά Σε εμπιστεύομαι».
Η πίστη δοκιμάζεται, αλλά δεν χάνεται
Η ζωή δεν είναι χωρίς προβλήματα. Υπάρχουν ασθένειες, απώλειες, απογοητεύσεις. Κι εκεί δοκιμάζεται η πίστη. Όμως, η δοκιμασία δεν σημαίνει αποτυχία. Είναι ευκαιρία για εμβάθυνση.
Ο Ιώβ της Παλαιάς Διαθήκης, μέσα σε ακραίες δοκιμασίες, δεν έχασε την πίστη του. Αντίθετα, στο τέλος αναφώνησε:
«Μέχρι τώρα σε άκουγα με τα αυτιά μου, τώρα σε βλέπει ο οφθαλμός μου».
Η πίστη, όταν περάσει από τη φωτιά της δοκιμασίας, γίνεται ζωντανή εμπειρία. Σε φέρνει πιο κοντά στον Θεό, όχι επειδή τα πράγματα πάνε καλά, αλλά επειδή Εκείνος παραμένει δίπλα σου.
Ο Θεός δεν απαιτεί τελειότητα – ζητά εμπιστοσύνη
Πολλοί άνθρωποι απομακρύνονται από τον Θεό επειδή νιώθουν «ανάξιοι» ή «αμαρτωλοί». Όμως, ο Θεός δεν ζητά να είσαι τέλειος. Ζητά να Τον εμπιστευθείς. Όπως ο άσωτος υιός της παραβολής, που γύρισε όχι όταν έγινε άγιος, αλλά όταν κατάλαβε πού ήταν η αγκαλιά που τον περίμενε.
Η πίστη, λοιπόν, δεν είναι για τους τέλειους. Είναι για τους ειλικρινείς. Και η εμπιστοσύνη είναι η γέφυρα που μας ενώνει με τη Χάρη Του.
Πώς χτίζεις σχέση εμπιστοσύνης με τον Θεό;
Δεν γίνεται με το ζόρι, ούτε από τη μία μέρα στην άλλη. Αλλά μπορεί να ξεκινήσει απλά:
Μέσα από την προσευχή – καθημερινή, έστω και σύντομη, αλλά αληθινή
Με ανάγνωση του Ευαγγελίου – για να μάθεις ποιος είναι Αυτός που σου ζητά να Τον εμπιστευθείς
Μέσα από τη σιωπή – όχι με λόγια, αλλά με άνοιγμα καρδιάς
Με ευχαριστία – όχι μόνο για τα καλά, αλλά και μέσα από τις δυσκολίες
Όσο περισσότερο Τον γνωρίζεις, τόσο πιο φυσικά Του εμπιστεύεσαι τη ζωή σου.
Η πίστη ενώνει ουρανό και γη
Η πίστη δεν είναι απλώς ένα εσωτερικό βίωμα. Είναι δύναμη μεταμορφωτική. Όταν εμπιστεύεσαι τον Θεό, βλέπεις τη ζωή με άλλα μάτια:
Η αποτυχία δεν σε καταστρέφει
Η επιτυχία δεν σε υπερηφανεύει
Οι άνθρωποι γύρω σου δεν είναι αντίπαλοι, αλλά αδέλφια
Ο πόνος γίνεται σχολείο και η χαρά γίνεται προσευχή
Η πίστη και η εμπιστοσύνη δεν απομακρύνουν τον άνθρωπο από την πραγματικότητα, τον βοηθούν να τη ζει με φως, αλήθεια και ελπίδα.
Συμπέρασμα
Η πίστη και η εμπιστοσύνη στον Θεό δεν είναι κάτι αφηρημένο ή θεωρητικό. Είναι μια πνευματική στάση ζωής, που φέρνει τον άνθρωπο πιο κοντά στη Χάρη, στη δύναμη και στην παρουσία του Θεού. Όχι γιατί καταφέρνει να είναι τέλειος, αλλά γιατί τολμά να Τον εμπιστευτεί. Και κάθε φορά που κάνεις ένα βήμα εμπιστοσύνης, ο Θεός κάνει δέκα βήματα προς εσένα.
Αρκεί να Τον αφήσεις.
